



































































































































































































Wiem kim jestem. Wiem ile mogę. Wiem dokąd idę.
Moja droga jest prosta i zawsze oświetlona.
A przy moim boku kroczą tylko równi mnie samej.
Jeśli chcesz iść ze mną, kroczmy ramię w ramię.
Jeśli chcesz mego Serca, oddaj mi się całkowicie.
Jaki chcesz mego miodu, stań się pszczołą.
Jeśli chcesz mego kwitnięcia, stań się motylem.
Jeśli nie chcesz przejść przez moją Złotą Bramę – nie stój w drzwiach i nie rób przeciągu.
Kto nie jest gotów być w moim majestacie, niech zrobi miejsce innemu, który się nie lęka wspólnej potęgi.
Gdy zechcę będę burzą – będę grzmotem i będę deszczem. Obmyję z siebie wszelki lęk i strach, bo wiem, że wszystko już jest moją najpiękniejszą kreacją.
Poprawiam koronę i kroczę dumnie z podniesioną głową, lecz nigdy nie patrząc na nikogo z góry.
Okazując mi szacunek, okazujesz go sobie.
Okazując mi pogardę, okazujesz ją sobie.
Ktokolwiek mnie krzywdzi sam sobie to czyni.
Ktokolwiek mnie miłuje, miłuje siebie samego.
Ktokolwiek się ze mną złączy powróci do Domu.
Szanując Królową Pszczół, szanujesz Robotnice.
Bo każda z nas jest Siostrą.
Musimy to sobie tylko przypomnieć.
Nie ma drugiej takiej jak JA.
JAM JEST.
Amen.
Z Miłością,
Monika.